Bij de keuze van een project voor de bouw van een huis geven steeds meer klanten de voorkeur aan eenvoud, functionaliteit en comfort. De Nederlandse bouwstijl, die een ingetogen schoonheid van de buiteninrichting combineert met een traditioneel innerlijk comfort, beantwoordt bij uitstek aan deze eisen.
Geschiedenis van het ontstaan van de Nederlandse bouwstijl
De Hollandse stijl als zelfstandige richting in de architectuur begon zich te vormen in de late 16e eeuw. De reden voor het ontstaan ervan was de bevrijding van het noordelijke deel van Nederland van de Spaanse overheersing. De nieuwe staat werd bekend als de Nederlandse Republiek en volgde zijn eigen ontwikkelingsweg. Het gebrek aan invloed van het katholicisme en de voortdurende controle van de Spaanse heersers bevrijdden de inwoners van het jonge land van de noodzaak om luxueuze paleizen te bouwen, en de plaatselijke religieuze regels stonden geen al te schitterende versiering van de tempels toe. Als gevolg daarvan verschilde de architectuur van het nieuwe land in het begin van de 17e eeuw al duidelijk van die van zijn Europese buren.
Eigenaardigheden van de Nederlandse architectuur
Een aantal factoren heeft een belangrijke invloed gehad op de vorming van de Nederlandse bouwstijl. Deze politieke situatie in het land, moeilijke klimatologische omstandigheden en snelle technologische vooruitgang.
Bijgevolg waren de belangrijkste criteria bij de bouw van huizen sterkte, bruikbaarheid en schoonheid, en de volgende elementen verschenen als onderscheidende kenmerken van de bouwstijl: hoge, grote ramen, verdeeld in rechthoekige fragmenten; heldere bakstenen muren met witte stenen afwerking; scherp zadeldak; symmetrische gevel; getrapte of klokvormige pinakels die het bovenste deel van het gebouw bekronen.
De voorgevel van een gebouw in Hollandse stijl is meestal niet erg groot. Terwijl de voorkant vrij smal is, zijn de huizen meestal langgerekt in de lengte.